Vakantievilla aan de riviera - Maison de Rêve

Vlakbij Saint-Tropez ligt, pal aan de kust, een spectaculaire witte villa.De enorme glaspartijen bieden een ongekend mooi uitzicht op het omringende berglandschap en de Middellandse Zee. Sinds de villa ook vanbinnen een compleet nieuw aanzien heeft gekregen, voelen de bewoners zich er helemaal thuis.

Architect François Vieillecroze noemt het gebied rendom Saint-Tropez het paradijs op aarde. \'De omgeving is beschut, grenst aan zee en heeft een fabelachtig mooi landschap\'. Een van zijn laatste projecten is een huis in de aangrenzende gemeente Ramatuelle. Het ziet er inderdaad hemels uit. De gladde, witte constructie met driehoekig buitenbad biedt prachtig uitzicht op het beroemde Kon Tiki-strand. \'In Saint-Tropez zou het lastig zijn geweest om zo\'n modernistisch bouwwerk neer te zetten\', zeg hij, gezeten op het terras. \'Maar de autoriteiten in Ramatuelle stonden wel open voor het idee iets eigentijds te realiseren\'. Ongetwijfeld kwam dat onder meer doordat op dit perceel eerder ook al een avant-gardistisch bouwwerk stond ; een huis uit de jaren vijftig van een leerling van Le Coubusier. \'Het was redfjik klein, met een oppervlakte van tachtig vierkante meter\', vertelt Vieillecroze, \'maar het had eveneens een plat dak en moderne vensters\'. Het pand, een doolhof van kleine kamers, stond sinds een paar jaar leeg.
Tegenwoordig behoort het huis toe aan een Frans echtpaar met twee kinderen. Zij ontdekten Saint-Tropez kort na hun eerste ontmoeting in 1995. \'We zijn echt verliefd geworden op deze streek\', zegt de eigenares. \'We kwamen er voor het eerst in februari. De mensenmassa\'s die je hier in de zomer aantreft, zie je dan niet. Alleen maar vissers met kleinebootjes in de haven\'. De twee trouwden er in 1996 en toen ze een vakantiehuis wilden kopen, waren ze het er snel over eens : ze zouden in dit gebied zoeken. \'We wilden dicht bij het strand zitten, maar ver dan de krankzinnige druke van Saint-Tropez\', legt de heer des huizes uit. Aanvankelijk waren ze van plan het bestaande pand te renoveren en uit te breiden, maar tijdens het bouwproces bleek dat erger beschadigd dan ze van tevoren hadden ingeschat. Uiteindelijk besloten ze een nieuwe villa neer te zetten. Boven aan het programma van eisen stond dat het interieur niet alle aandacht mocht opeisen, maar dat die vooral moest uitgaan naar het omnigende landschap en de zee. Vieillecroze voorzag het huis daarom van grote glazen schuifpuien. Maar je ontdekt het spectaculaire uitzicht op zee pas als je boven aan de grote, gebogen trap staat. Op de eerste verdieping bevindt zich de living, die door een loopbrug is verbleven met de slaapkamers. Op de begane grond zijn gastenvertrekken.
De eigenaars richtten het huis in eerste instantie zelf in. De eerste keer dat ze er verbleven, was het zomer. Alles zag er prachtig uit. Maar toen ze\'s winters terugkeerden, zagen ze in dat er iets helemaal niet klopte. 'Het juis was zo koud en ongastvrij\', herinnert de eigenaar zich. Ze besloten een beroep te doen op Alexandra de Garidel. Deze interieurontwerper uit Genève noemt zichzelf een \'atypische decorateur\'. Ze heeft inderdaad een ongebruikelijke achtergrond. Ze studeerde politicologie, maar stapte daama over op een financiële richting. Ze werkte een jaar op Wall Street, ging toen naar de Deutsche Bank in Parijs en verhuisde vervolgens naar Genève waar ze in beleggingen ging. Na een tijdje begon dat te vervelen en ze besloot een oude jeugdliefde op te pakken : interieurontwerpen. \'Ik ben opgegroeid op wonderschone plekken, waar ik omringd werd door parchtige objecten\', zegt De Garidel. Haar familie bezit verschillende châteaus, waaronder het Château de Coudoux bij Aix-en-Provence.\\r\\nHaar stijl omschrijft ze als sober en verfijnd. \'Ik beperk decoraties tot een minimum, maar zonder dat het resultaat minimalistisch wordt ; ik stel mezelf altijd ten doel om een warme en gastvrije uitstraling te creëren\'. Die warme uitstraling miste ze nu precies toen ze het huis in Ramatuelle voor de eerste keer zag. \'In architectonisch opzicht was het buitengewoon indrukwekkend, maar de bewoners voelden zich er niet thuis Volgens de vrouw des huizes was dit het droomhuis van haar man, maar zij wilde er niet wonen\'. De Garidel besloot het interieur de sfeer van de kust mee te geven. Aan beide zijden van de haard plaatste ze twee foto\'s van het kustplaatsje Saint-Malo en in de gang kwam een sene afbeeldingen van kiezelstenen en zeeschuim.
Oorspronkelijk was alles wit, maar dat pakte De Gabriel eveneens aan. Ze gebruikte natuurlijke pigmenten om kleuren te creëren die perfect bij het huis passen. Een van de slaapkamermuren werd donkerbruin en voorzien van een witte strip met daarop de tekst : \'Il y a ceux qui rêvent de leur vie, et ceux qui font de leur vie un rêve\'. (\'Er zijn mensen die hun leven dromen en mensen die van hun leven een droom maken.\') De Garidel gaf de keukenmuren een zwarte coating, waardoor ze prachtig aansluten bij het leistenen werkblad. Ze beschilderde een van de wanden van de entreehal met brede beige en witte strepen. \'Ik ben weg van strepen\', geeft ze toe. \'Ze horen echt bij mijn handschrift. Bovendien geven ze het interieur een duidelijk stempel. Een entree moet echt aanwezig zijn, vind ik\'. Verde plaatste ze een aantal grote bolvormen onder de trap, hom de hal nog dynamischer te maken. Linnen voiles en gordijnen van paardenhaar geven het huis een gezellige sfeer, net als het enorme tapijt dat ze in het midden van de woonkamer plaatste. \'Kijk nou toch\', roept ze uit. \'Daar wil je toch zo gaan liggen ? Ik wilde een plek creëren waar je je nauwelijks kunt bedwingen om lekker te gaan loungen\'. De eigenares. \'Alexandra heeft niet geprobeerd haar eigen ego door te drukken, ze wil echt dat mensen zich lekkerder gaan voelen in hun huis\'. De Garidel :\'Binnen is het rustig, want voor het visuele vuurwerk moet je buiten zijn\'.